Nazwa państwa Sri Lanka, przyjęta w 1972 (wcześniej jako Cejlon), oznacza w sanskrycie „olśniewający kraj”. Obecna nazwa jest współczesną adaptacją tej, występującej w Ramajanie, gdzie wyspa znana jest jako Lanka. Sri Lanka ma krajobraz nizinny. Niziny stanowią 80% jego powierzchni. W środkowo-południowej części znajduje się prekambryjski masyw górski, który jest przedłużeniem Dekanu. Linia brzegowa nie jest zbyt rozwinięta. Przy wybrzeżach znajdują się liczne rafy koralowe.

Większość atrakcji Sri Lanki jest związana z podziwianiem zabytków w trójkącie kulturalnym, podglądaniem słoni w parkach narodowych, zachwycaniem się malowniczymi plantacjami herbaty w Hill Country lub leniwym plażowaniem na wybrzeżu. Trójkątem kulturalnym określa się region wytyczony przez trzy dawne stolice kraju: Anuradhapurę, Polonnaruwę i Kandy. Należą do niego jeszcze dwa, najciekawsze chyba z całej grupy miejsca: Dambulla oraz Sigiriya. Zwiedzenie tego regionu to okazja do poznania historii Cejlonu oraz skarbów dziedzictwa kulturowego.

Na stosunkowo niedużej wyspie Cejlon nie brakuje też parków narodowych. Jedna trzecie powierzchni kraju znajduje się pod ochroną. Parki słyną przede wszystkich z dzikich słoni, ale również ze znaczącej populacji lampartów. Do najlepszych i najchętniej odwiedzanych parków należą Yala i Uda Walawe. Małe, ale równie interesujące i do tego bardzo wygodnie położone, bo w trójkącie kulturalnym, są parki Minneriya i Kaudulla. Bardzo nietypowym, bo jedynym, w którym można się poruszać na piechotę jest park Horton Plains, w którym nie ma słoni, jest za to kilometrowej wysokości przepaść zwana Końcem Świata.